Nasze usługi

REHABILITACJA PO ZŁAMANIU

Złamanie to przerwanie ciągłości kości, połączone z bólem, z ograniczeniem funkcji i zmianą kształtu kości. Najczęściej dochodzi do niego w wyniku urazu/upadku o dużej sile. Istnieje wiele kryteriów podziału złamań, np. ze względu na przyczynę czy przebieg szczeliny złamania, na podstawie obrażeń skóry.

Wyróżniamy złamania:

• zamknięte (bez przerwania ciągłości skóry),
• otwarte (z przerwaniem ciągłości skóry),
• zaklinowane (złamane kości nachodzą na siebie),
• proste (uszkodzona jest kość),
• powikłane (oprócz kości uszkodzeniu ulegają np. naczynia krwionośne),
• wieloodłamowe (kość łamie się na wiele części),
• skośne (przebieg szczeliny złamania biegnie pod skosem),
• poprzeczne,
• spiralne,
• zielonej gałązki (uszkodzenie częściowe, dotyczy dzieci),
• przeciążeniowe,
• awulsyjne (przyczyną złamania jest pociągnięcie),
• kompresyjne (przyczyną złamania jest zgniecenie),
• patologiczne (osteoporoza, nowotwory, choroby wrodzone).

Objawy złamania:

• ograniczenie ruchomości kończyny,
• nienaturalne ułożenie kończyny,
• ból, który nasila się w czasie ruchu,
• obrzęk,
• krwiak,
• zasinienie lub nienaturalna bladość skóry,
• zanik tętna poniżej uszkodzonego miejsca,
• mrowienie, utrata czucia w kończynie,
• rana, z której wystają odłamy kostne (przy złamaniu otwartym).

Diagnostyka złamania opiera się na:

• wywiadzie medycznym,
• badaniu klinicznym,
• wykonaniu zdjęcia RTG.

Głównym celem leczenia jest nastawienie kości, aby umożliwić jej jak najlepsze warunki do zrostu. O metodzie leczenia decyduje lekarz. W zależności od przypadku, złamane kości nastawia się ręcznie lub operacyjne za pomocą metalowych płyt, śrub, gwoździ. Następnie stosuje się unieruchomienie kości wraz z dwoma najbliższymi stawami. Najczęściej stosowany jest opatrunek gipsowy. Zrost kostny kliniczny trwa ok 6-8 tygodni, tyle ile zalecane jest unieruchomienie, a zrost rzeczywisty nawet do roku.

Postępowanie fizjoterapeutyczne w złamaniach będzie obejmowało różne aspekty, w zależności od rodzaju złamania, sposobu leczenia, czasu unieruchomienia, stanu pacjenta, jego wieku i sprawności fizycznej. Rehabilitację po złamaniach zaczyna się najwcześniej jak to tylko możliwe, gdyż dłuższe unieruchomienie może doprowadzić do wielu powikłań:

• braku zrostu w miejscu złamania,
• osłabienia siły mięśniowej,
• powstania przykurczów,
• obkurczenia torebki stawowej,
• ograniczenia zakresu ruchomości,
• powikłań ze strony układu oddechowego (zapalenie płuc),
• powikłań ze strony układu naczyniowego (zakrzepica),
• zespołu Sudecka,
• przykurczu niedokrwiennego Volkmanna.

Etapy rehabilitacji: :

1. Okres unieruchomienia:

• profilaktyka oddechowa,
• profilaktyka przeciwzakrzepowa (drenaż limfatyczny, elewacja kończyny),
• ćwiczenia kontralateralne (ćwiczenia wykonuje się za pomocą zdrowej kończyny),
• ćwiczenia ipsilateralne (ćwiczenia wykonuje się za pomocą mięśni tej samej kończyny),
• ćwiczenia izometryczne,
• zabiegi z zakresu pola elektromagnetycznego (przenikają przez odzież, opatrunek gipsowy), które działają przeciwzapalnie, redukują obrzęki i wspomagają procesy regeneracji.

2. Wczesny okres po unieruchomieniu.

W tym czasie pacjenci mogą zmagać się z zanikami mięśniowymi, ograniczeniem ruchomości, obrzękiem. Celem rehabilitacji będzie powrót do jak najszybszej sprawności.

W zależności od stanu dobierane są metody fizjoterapeutyczne:

• wprowadzenie nowych ćwiczeń,
• mobilizacje stawów,
• mobilizacje tkanek miękkich,
• drenaż limfatyczny,
• zabiegi fizykalne: laseroterapia, krioterapia, elektroterapia.

3. Późny okres po unieruchomieniu.

Głównym celem rehabilitacji jest poprawa biomechaniki oraz eliminacja ewentualnie istniejących problemów zdrowotnych z wcześniejszych okresów. Ten etap charakteryzuje się:

• złożonymi ćwiczeniami funkcjonalnymi z większym obciążeniem,
• ćwiczeniami propriocepcji i równowagi.

Na każdym etapie rehabilitacji może wystąpić potrzeba zastosowania zaopatrzenia ortopedycznego:

• materac przeciwodleżynowy (dla pacjentów długo unieruchomionych w łóżku),
• balkonik,
• kule ortopedyczne,
• temblak,
• kamizelka Desolta,
• ortezy unieruchamiające (but pneumatyczny, but Baruka, ortezy na staw nadgarstkowy).

Sprzęt ortopedyczny powinien być dobrany przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę z uwzględnieniem zaleceń lekarskich. Prowadzenie fizjoterapii może odbywać się w gabinecie lub w domu pacjenta (mobilny fizjoterapeuta).

Tagi : rehabilitacja po złamaniu kości udowej Szczecin, rehabilitacja po złamaniu Szczecin