Odcinek piersiowy kręgosłupa zlokalizowany jest na wysokości klatki piersiowej i tworzy go 12 kręgów (Th1-Th12). Głównym zadaniem kręgosłupa piersiowego jest ochrona narządów wewnętrznych (serce, płuca). Charakterystyczne dla kręgów piersiowych jest to, że posiadają one w obrębie trzonów tzw. dołki żebrowe służące do połączeń z głowami żeber. W porównaniu do odcinka szyjnego i lędźwiowego jest najmniej ruchomą częścią kręgosłupa, ale za to bardzo mocno podatną na zniekształcenia i m.in. dlatego boczne skrzywienia kręgosłupa oraz skoliozy umiejscawiają się właśnie w tym odcinku.

Ból w odcinku piersiowym kręgosłupa nie ogranicza się tylko do jego występowania w samych plecach, ale może dawać także wrażenie dolegliwości narządów wewnętrznych. Jeżeli zmiany zwyrodnieniowe dotyczą górnego odcinka to charakterystyczne jest promieniowanie bólu do barku, lub nawet całej ręki,  mogą także pojawić się dolegliwości od strony przełyku, czy płuc. Ból odczuwalny w mostku nie jest tylko oznaką problemów zdrowotnych z sercem, ale także z kręgosłupem piersiowym. Gdy ból dotknie odcinek środkowy kręgosłupa piersiowego jednym z objawów mogą być dolegliwości żołądkowe, a w odcinku dolnym- problemy jelitowe, nerkowe lub cewki moczowej. Dlatego tak ważna jest diagnostyka różnicująca, dająca możliwość podjęcia prawidłowego i celowanego leczenia.

Przyczyny powstawania bólu i w konsekwencji zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie piersiowym:

– wady postawy (plecy okrągłe, plecy płaskie, asymetria łopatek, protrakcja barków, choroba Scheuermanna, skolioza),

– siedzący tryb pracy w nieodpowiedniej pozycji (np. pochylanie się do komputera),

– praca stojąca w jednej schylonej pozycji,

– prace domowe- np. prasowanie, zmywanie- to duże przeciążenie dla kręgosłupa, szyi i barków,

– wielogodzinne jazdy samochodem,

– żadna lub niewielka aktywność sportowa,

– noszenie ciężkich plecaków,

– nadwaga,

– obfity biust.

Diagnostyka:

– wywiad z pacjentem ukierunkowany przede wszystkim na odczuwane dolegliwości i ich umiejscowienie, rodzaj wykonywanej pracy, aktywność sportową,

– badanie oglądowe i palpacyjne; stan skóry, ocena krzywizn kręgosłupa: w płaszczyźnie czołowej (występowanie skoliozy) i strzałkowej (pogłębienie lub zniesienie kifozy piersiowej) i ewentualnych innych wad postawy (protrakcja głowy, barków, asymetria łopatek), ocena toru oddechowego,

– badanie zakresu ruchomości kręgosłupa we wszystkich płaszczyznach,

– ocena sposobu siadania, wstawania,

– obserwacja chodu,

– obrazowa: RTG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny w celu poznania przyczyn występujących dolegliwości oraz oceny stopnia zwyrodnienia lub zniszczenia dysku.

Sposób i metody leczenia oraz rehabilitacji powinny być dobrane indywidualnie przy współpracy lekarza ortopedy i rehabilitanta.

Rehabilitacja powinna obejmować:

– terapię manualną i masaże lecznicze, których celem jest przede wszystkim  redukcja nadmiernych napięć mięśniowych,

– ćwiczenia lecznicze ukierunkowane na: wzmocnienie osłabionych mięśni i wyrównanie pracy wszystkich grup mięśniowych oraz zwiększenie ruchomości kręgosłupa,

– naukę prawidłowej postawy,

– pływanie,

– jogę,

– fizykoterapię (prądy elektryczne, jonoforezę, krioterapię),

– naukę ćwiczeń do samodzielnego wykonywania w domu (ćwiczenia z piłką, koci grzbiet, rozciąganie kręgosłupa).

Profilaktyka:

– utrzymywanie w ciągu dnia prawidłowej postawy ciała,

– regularna zmiana pozycji przy siedzącym trybie życia/ pracy,

– unikanie długotrwałych pozycji zgięciowych,

– przy stojącej pracy unikanie wymuszonej pozycji ciała ze zrotowanym czy pochylonym ciałem,

– prawidłowa pozycja siedząca przy biurku,

– odpowiednie krzesło umożliwiające podparcie odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa, z podłokietnikami, z możliwością regulacji wysokości i oparcia,

– stosowanie przerw w pracy w celu wykonania ćwiczeń relaksujących,

– rozplanowanie zajęć domowych w taki sposób, by unikać długotrwałego przebywania w jednej powtarzalnej i nienaturalnej pozycji,

– spanie na odpowiedniej twardości materacu, który dopasuje się do kształtu ciała i będzie zginał się pod jego ciężarem o ok. 3 cm,

– redukcja ewentualnej nadwagi,

– ruch na świeżym powietrzu,

– aktywność sportowa dostosowana do indywidualnych możliwości,

– systematyczne badania kontrolne u fizjoterapeuty.